07.10.2025 (Caucasian Journal). ვენა, ავსტრიის დედაქალაქი, ამჟამად ატარებს ევროპის დემოკრატიის დედაქალაქის პრესტიჟულ ტიტულს. რას ნიშნავს ეს და რატომ შეირჩა ამისთვის ვენა? ამის შესასწავლად, კავკასიურ ჟურნალს აქვს უნიკალური შესაძლებლობა, ესაუბროს ბ-ნ ჰელფრიდ კარლს, ავსტრიელ დიპლომატსა და პოლიტიკურ სტრატეგოსს, „ევროპის დემოკრატიის დედაქალაქის“ დამფუძნებელს.
▶ In English: ინგლისური ვერსია წაიკითხეთ აქ.
იხილეთ ვიდეო ინტერვიუ ან წაიკითხეთ სტატია.
ჰელფრიდ კარლი: „იმედი მაქვს, საქართველო მატარებელს არ ჩამორჩება“
ალექსანდრე კაფკა, კავკასიური ჟურნალის მთავარი რედაქტორი: მოგესალმებით კავკასიურ ჟურნალში. რას გულისხმობს „ევროპის დემოკრატიის დედაქალაქი“ და პირადად თქვენ როგორ ხართ მასში ჩართული?
ჰელფრიდ კარლი: გმადლობთ მოწვევისათვის. კარგი, ალბათ თავიდანვე უნდა დავიწყო. „ევროპის დემოკრატიის დედაქალაქი“ ემყარება რწმენას, რომელიც ჩემში და ჩემს მეგობრებში ჩამოყალიბდა, რომლებთან ერთადაც ამ პროექტს ვაორგანიზებ, რომ დემოკრატიის სფეროში ბევრი ადგილობრივი ინოვაცია ხდება და ამასთან დაკავშირებით ორი რამ უნდა გავაკეთოთ:
ერთი, რომ გვჭირდება საუკეთესო პრაქტიკის გაცვლა, და მეორე, რომ გვსურს ფართო საზოგადოებას ვაჩვენოთ, რა ხდება. ამისათვის, გადავწყვიტეთ, რომ შერჩევის პროცედურის მსგავსი რამ გაგვეკეთებინა.
ასე რომ, ჩვენ ყოველწლიურად (ეს არის ყოველწლიური ტიტული) ვთხოვთ ქალაქებს ევროპის საბჭოს ტერიტორიაზე და კოსოვოში, თუ მათ 100 000-ზე მეტი მოსახლე ჰყავთ, განაცხადი შეიტანონ ტიტულის მოსაპოვებლად დემოკრატიის სფეროში სამი პროექტით, რომელსაც უკვე ახორციელებენ, და სამი, რომელსაც განახორციელებდნენ, თუკი „ევროპის დემოკრატიის დედაქალაქის“ ტიტულს მიიღებენ.
შესაბამისად, განაცხადის წარსადგენად მათ გარკვეული სამუშაოს შესრულება უწევთ. ამის შემდეგ, საერთაშორისო ექსპერტთა ჟიური, რომელიც სხვადასხვა სფეროს ექვსი აღიარებული საერთაშორისო ექსპერტისგან შედგება, ატარებს შეფასებას, სტუმრობს ქალაქებს, რათა დარწმუნდეს, რომ პირობები შესაფერისია, და შემდეგ ადგენს სამი ქალაქისგან შემდგარ მოკლე სიას. ეს სია შემდეგ წარედგინება სხვა ჟიურის - 4500 ევროპელი მოქალაქისგან შემდგარ მოქალაქეთა ჟიურის, რომელიც საბოლოოდ წყვეტს, თუ ვინ მოიპოვებს ტიტულს. ამგვარად, ევროპის დემოკრატიის პირველი დედაქალაქი ბარსელონა იყო, ამჟამად ვენაა, და ჩვენ უკვე ავირჩიეთ მესამე ქალაქი მომავალი წლისთვის, რომელიც არის კაშკაიში - ქალაქი პორტუგალიაში, ლისაბონთან ახლოს. ამჟამად კი ევროპის დემოკრატიის მეოთხე დედაქალაქს ვეძებთ, ასე რომ, შერჩევის პროცედურა ღიაა და ყველა ქალაქს შეუძლია განაცხადის შეტანა.
აკ: თქვენ კარიერული დიპლომატი ხართ. რამ მოგცათ მოტივაცია, რომ არასამთავრობო სექტორში გადასულიყავით? იყო თუ არა რაიმე გარდამტეხი მომენტი, რომელმაც დემოკრატიაზე მუშაობისკენ გიბიძგათ?
ჰკ: მე ყოველთვის ძლიერ პოლიტიზებული ადამიანი ვიყავი და რაც უფრო მეტად ვუყურებდი ევროპაში არსებულ ვითარებას, მით უფრო ვრწმუნდებოდი, რომ ჩვენ გვჭირდება ინოვაცია დემოკრატიული სპექტრის ცენტრში.
როდესაც პირველად განვიხილე ეს საკითხები მეგობრებთან, რომლებთან ერთადაც მოგვიანებით დავაარსე „პოლიტიკის ინოვაციების ინსტიტუტი“, ჩვენ დავინახეთ, რომ ისეთი ადამიანები, როგორებიც არიან ერდოღანი, ორბანი, ტრამპი, უფრო ინოვაციურები ჩანდნენ, ვიდრე ისინი, ვინც ჩვენთვის ძვირფასია.
და ჩვენ ვიფიქრეთ, რომ ეს უნდა შეგვეცვალა. ამიტომ, სლოვაკეთში ელჩობის პერიოდის შემდეგ, რომელიც ყოველდღიურ სიამოვნებას მანიჭებდა, ვიფიქრე, რომ დროა კერძო სექტორში გადავსულიყავი (ეს მხოლოდ არასამთავრობო ორგანიზაცია არ არის, „პოლიტიკის ინოვაციების ინსტიტუტი“ კერძო კომპანიაა) და დავხმარებოდი იმ ინოვაციების წარმოჩენას, რომლებიც უკვე არსებობს, მათ შორის საუკეთესო პრაქტიკის გაცვლის გზით მთელი ევროპის მასშტაბით. ჩვენ გვაქვს პროდუქტი, სახელად „ინოვაცია პოლიტიკაში“ ჯილდოები, რომლის ფარგლებშიც ყოველწლიურად ვეძებთ დაახლოებით 300 პოლიტიკურ პროექტს მთელს ევროპაში, ევროპის საბჭოს სივრცეში, და ამით ვსწავლობთ, თუ რამდენი საინტერესო დემოკრატიული ინოვაცია ხდება. ანკარამ გასულ წელს დემოკრატიის ჯილდო მიიღო, რადგან მათ ძალიან წარმატებული მოქალაქეთა საბჭო შექმნეს. ანკარაში, სადაც ვფიქრობდით, რომ ერდოღანია და საქმეები არც ისე კარგად არის. უნდა ვთქვა, რომ ადგილობრივ დონეზე ბევრი რამ ხდება.
აკ: დემოკრატია, როგორც გლობალურ, ისე ადგილობრივ დონეზე, დღეს სერიოზული გამოწვევების წინაშე დგას. თქვენი გადმოსახედიდან, როგორია გლობალური დემოკრატიული ტენდენციების თქვენი ამჟამინდელი შეფასება და როგორი ჩანს მომავალი?
ჰკ: კარგი კითხვაა. ვფიქრობ, ძალიან წინააღმდეგობრივი მომენტია. ჩვენ შეიძლება გაცილებით მეტი დემოკრატია გვქონდეს, მაგრამ ვხედავთ გაცილებით ნაკლებ დემოკრატიას. ჩვენთვის, ევროპაში, ყველაზე რთული ფაქტი, რომელსაც უნდა შევეგუოთ, არის ის, რომ ჩვენი მეგობრები აშშ-ში დემოკრატიის ასეთ კრიზისს ხედავენ და ეს მისი აღწერის ძალიან ფრთხილი ფორმაა.
და ეს ის არის, რასაც ჩვენ საერთოდ არ ვართ მიჩვეულები. ბოლოს და ბოლოს, 1945 წელს სწორედ აშშ-მა მოუტანა თავისუფლება და დემოკრატია ჩვენი კონტინენტის ნახევარს. მეორე ნახევარს ლოდინი მოუწია, მაგრამ მაშინაც აშშ მტკიცედ იდგა ამ მხარეს, და ჩვენ ევროპაში ვფიქრობდით, რომ ისტორიის ერთ მხარეს ვიყავით, ამ მომენტში კი უმეტესობა ჩვენგანი ხედავს, რომ ყველაფერი არასწორი მიმართულებით მიდის.
ევროპაში ზოგიერთს ეს ტენდენცია მოსწონს კიდეც და ესეც ძალიან საშიშია. ასე რომ, ჩვენ მნიშვნელოვანი გამოწვევების წინაშე ვდგავართ, მაგრამ ამავე დროს, კვლავ არ ვფიქრობ, რომ რომელიმე ავტორიტარული რეჟიმი ხალხისთვის ნამდვილად მიმზიდველია. მაგალითად, თუ მიგრაციის ტალღებს დავაკვირდებით, ფაქტია, რომ ხალხი არ გადადის ნაკლები დემოკრატიის მქონე ქვეყნებში.
ასე რომ, მე მჯერა, რომ საბოლოოდ ჩვენ გავიმარჯვებთ, მაგრამ დიდი, დიდი ბრძოლა იქნება იმ ტენდენციების დასაძლევად, რომლებსაც ამჟამად ვხედავთ.
აკ: მოდით, თავად ვენას დავუბრუნდეთ. რა არის ვენის ის უნიკალური დემოკრატიული მიღწევები, რომლებმაც მას ეს ტიტული მოუტანა? და როგორი ნოუ-ჰაუ შეიძლება გაუზიარდეს სხვა ქვეყნებს, მათ შორის ჩვენი რეგიონის ქვეყნებს?
ერთი, რომ გვჭირდება საუკეთესო პრაქტიკის გაცვლა, და მეორე, რომ გვსურს ფართო საზოგადოებას ვაჩვენოთ, რა ხდება. ამისათვის, გადავწყვიტეთ, რომ შერჩევის პროცედურის მსგავსი რამ გაგვეკეთებინა.
ასე რომ, ჩვენ ყოველწლიურად (ეს არის ყოველწლიური ტიტული) ვთხოვთ ქალაქებს ევროპის საბჭოს ტერიტორიაზე და კოსოვოში, თუ მათ 100 000-ზე მეტი მოსახლე ჰყავთ, განაცხადი შეიტანონ ტიტულის მოსაპოვებლად დემოკრატიის სფეროში სამი პროექტით, რომელსაც უკვე ახორციელებენ, და სამი, რომელსაც განახორციელებდნენ, თუკი „ევროპის დემოკრატიის დედაქალაქის“ ტიტულს მიიღებენ.
შესაბამისად, განაცხადის წარსადგენად მათ გარკვეული სამუშაოს შესრულება უწევთ. ამის შემდეგ, საერთაშორისო ექსპერტთა ჟიური, რომელიც სხვადასხვა სფეროს ექვსი აღიარებული საერთაშორისო ექსპერტისგან შედგება, ატარებს შეფასებას, სტუმრობს ქალაქებს, რათა დარწმუნდეს, რომ პირობები შესაფერისია, და შემდეგ ადგენს სამი ქალაქისგან შემდგარ მოკლე სიას. ეს სია შემდეგ წარედგინება სხვა ჟიურის - 4500 ევროპელი მოქალაქისგან შემდგარ მოქალაქეთა ჟიურის, რომელიც საბოლოოდ წყვეტს, თუ ვინ მოიპოვებს ტიტულს. ამგვარად, ევროპის დემოკრატიის პირველი დედაქალაქი ბარსელონა იყო, ამჟამად ვენაა, და ჩვენ უკვე ავირჩიეთ მესამე ქალაქი მომავალი წლისთვის, რომელიც არის კაშკაიში - ქალაქი პორტუგალიაში, ლისაბონთან ახლოს. ამჟამად კი ევროპის დემოკრატიის მეოთხე დედაქალაქს ვეძებთ, ასე რომ, შერჩევის პროცედურა ღიაა და ყველა ქალაქს შეუძლია განაცხადის შეტანა.
აკ: თქვენ კარიერული დიპლომატი ხართ. რამ მოგცათ მოტივაცია, რომ არასამთავრობო სექტორში გადასულიყავით? იყო თუ არა რაიმე გარდამტეხი მომენტი, რომელმაც დემოკრატიაზე მუშაობისკენ გიბიძგათ?
ჰკ: მე ყოველთვის ძლიერ პოლიტიზებული ადამიანი ვიყავი და რაც უფრო მეტად ვუყურებდი ევროპაში არსებულ ვითარებას, მით უფრო ვრწმუნდებოდი, რომ ჩვენ გვჭირდება ინოვაცია დემოკრატიული სპექტრის ცენტრში.
როდესაც პირველად განვიხილე ეს საკითხები მეგობრებთან, რომლებთან ერთადაც მოგვიანებით დავაარსე „პოლიტიკის ინოვაციების ინსტიტუტი“, ჩვენ დავინახეთ, რომ ისეთი ადამიანები, როგორებიც არიან ერდოღანი, ორბანი, ტრამპი, უფრო ინოვაციურები ჩანდნენ, ვიდრე ისინი, ვინც ჩვენთვის ძვირფასია.
და ჩვენ ვიფიქრეთ, რომ ეს უნდა შეგვეცვალა. ამიტომ, სლოვაკეთში ელჩობის პერიოდის შემდეგ, რომელიც ყოველდღიურ სიამოვნებას მანიჭებდა, ვიფიქრე, რომ დროა კერძო სექტორში გადავსულიყავი (ეს მხოლოდ არასამთავრობო ორგანიზაცია არ არის, „პოლიტიკის ინოვაციების ინსტიტუტი“ კერძო კომპანიაა) და დავხმარებოდი იმ ინოვაციების წარმოჩენას, რომლებიც უკვე არსებობს, მათ შორის საუკეთესო პრაქტიკის გაცვლის გზით მთელი ევროპის მასშტაბით. ჩვენ გვაქვს პროდუქტი, სახელად „ინოვაცია პოლიტიკაში“ ჯილდოები, რომლის ფარგლებშიც ყოველწლიურად ვეძებთ დაახლოებით 300 პოლიტიკურ პროექტს მთელს ევროპაში, ევროპის საბჭოს სივრცეში, და ამით ვსწავლობთ, თუ რამდენი საინტერესო დემოკრატიული ინოვაცია ხდება. ანკარამ გასულ წელს დემოკრატიის ჯილდო მიიღო, რადგან მათ ძალიან წარმატებული მოქალაქეთა საბჭო შექმნეს. ანკარაში, სადაც ვფიქრობდით, რომ ერდოღანია და საქმეები არც ისე კარგად არის. უნდა ვთქვა, რომ ადგილობრივ დონეზე ბევრი რამ ხდება.
ჩვენ შეიძლება გაცილებით მეტი დემოკრატია გვქონდეს, მაგრამ ვხედავთ გაცილებით ნაკლებ დემოკრატიას.
ჰკ: კარგი კითხვაა. ვფიქრობ, ძალიან წინააღმდეგობრივი მომენტია. ჩვენ შეიძლება გაცილებით მეტი დემოკრატია გვქონდეს, მაგრამ ვხედავთ გაცილებით ნაკლებ დემოკრატიას. ჩვენთვის, ევროპაში, ყველაზე რთული ფაქტი, რომელსაც უნდა შევეგუოთ, არის ის, რომ ჩვენი მეგობრები აშშ-ში დემოკრატიის ასეთ კრიზისს ხედავენ და ეს მისი აღწერის ძალიან ფრთხილი ფორმაა.
და ეს ის არის, რასაც ჩვენ საერთოდ არ ვართ მიჩვეულები. ბოლოს და ბოლოს, 1945 წელს სწორედ აშშ-მა მოუტანა თავისუფლება და დემოკრატია ჩვენი კონტინენტის ნახევარს. მეორე ნახევარს ლოდინი მოუწია, მაგრამ მაშინაც აშშ მტკიცედ იდგა ამ მხარეს, და ჩვენ ევროპაში ვფიქრობდით, რომ ისტორიის ერთ მხარეს ვიყავით, ამ მომენტში კი უმეტესობა ჩვენგანი ხედავს, რომ ყველაფერი არასწორი მიმართულებით მიდის.
ევროპაში ზოგიერთს ეს ტენდენცია მოსწონს კიდეც და ესეც ძალიან საშიშია. ასე რომ, ჩვენ მნიშვნელოვანი გამოწვევების წინაშე ვდგავართ, მაგრამ ამავე დროს, კვლავ არ ვფიქრობ, რომ რომელიმე ავტორიტარული რეჟიმი ხალხისთვის ნამდვილად მიმზიდველია. მაგალითად, თუ მიგრაციის ტალღებს დავაკვირდებით, ფაქტია, რომ ხალხი არ გადადის ნაკლები დემოკრატიის მქონე ქვეყნებში.
ასე რომ, მე მჯერა, რომ საბოლოოდ ჩვენ გავიმარჯვებთ, მაგრამ დიდი, დიდი ბრძოლა იქნება იმ ტენდენციების დასაძლევად, რომლებსაც ამჟამად ვხედავთ.
აკ: მოდით, თავად ვენას დავუბრუნდეთ. რა არის ვენის ის უნიკალური დემოკრატიული მიღწევები, რომლებმაც მას ეს ტიტული მოუტანა? და როგორი ნოუ-ჰაუ შეიძლება გაუზიარდეს სხვა ქვეყნებს, მათ შორის ჩვენი რეგიონის ქვეყნებს?
ჰკ: როგორც ადრე ავხსენი, გადაწყვეტილება მე არ მიმიღია, ეს ექსპერტებისა და შემდეგ მოქალაქეთა ჟიურის გადაწყვეტილებაა. ვენას ძლიერი მხარეები აქვს და მათ ეს თავიანთ განაცხადში აჩვენეს. რაც კიდევ უფრო საინტერესო იყო, მათ თავიანთი სისუსტეები პრობლემად დასახეს.
ძლიერი მხარე ისაა, რომ მათ აქვთ დემოკრატიის ძალიან მტკიცე, ფორმალური მექანიზმები - აშკარაა, რომ დემოკრატია ვენაში ღრმად არის ფესვგადგმული - და ასევე, მათ აქვთ მრავალი მასშტაბური საკონსულტაციო მექანიზმი - ახალგაზრდებთან, ბავშვებთან, უმცირესობებთან. თუმცა, მათ აღნიშნეს, რომ ვენაში ერთი დიდი პრობლემაა: ვენის მოსახლეობის ერთ მესამედს ჩვენს არჩევნებში ხმის მიცემის უფლება არ აქვს. ეს იმიტომ, რომ ავსტრიას ძალიან მკაცრი ნატურალიზაციის კანონი აქვს, რის გამოც იმ ბავშვებსაც კი, ვინც ვენაში დაიბადნენ და მთელი ცხოვრება იქ გაატარეს, მაგალითად, იუგოსლავიის ომების დროინდელი მიგრანტების ბოლო ტალღებიდან და ა.შ., ქალაქ ვენაში ხმის მიცემის უფლება არ ეძლევათ.
ვენა მხოლოდ ქალაქი არ არის, ის ამავდროულად საკანონმდებლო უფლებამოსილების მქონე რეგიონიცაა და სწორედ ამიტომ, ეროვნული დონის საკონსტიტუციო სასამართლომ დაადგინა, რომ ამ ადამიანებს ხმის მიცემის უფლებას ვერ მისცემთ.
ასე რომ, ევროკავშირის მოქალაქეებსაც კი არ აქვთ ვენის საქალაქო არჩევნებში ხმის მიცემის უფლება. მაგრამ ქალაქმა გადაწყვიტა, რომ განსაკუთრებული ძალისხმევა გამოეჩინა, რათა დაკავშირებოდა ყველას, ვისაც ჩვეულებრივ ვერ სწვდება, იქნებიან ეს ადამიანები, რომლებსაც ფორმალურად არ შეუძლიათ ხმის მიცემა, თუ ისინი, ვინც უბრალოდ არ მიდიან არჩევნებზე, ან ვისაც არ უსმენენ და ა.შ. ვფიქრობ, ეს ძალიან მიმზიდველი იყო.
აკ: დემოკრატია ჯანსაღ დებატებზე ყვავის, მაგრამ ხშირად მას უკიდურესი პოლარიზაცია აზიანებს, რაც ჩვენი ქვეყნის შემთხვევაშიც ასეა. რა კონკრეტული მექანიზმები ან სამოქალაქო ინოვაციები შეგიძლიათ გამოყოთ?
ისე, რადგან „ევროპის დემოკრატიის დედაქალაქი“ არაკომერციულია, ჩვენ ჩვენი პლატფორმები და იდეები შემოგვაქვს. ასე რომ, ერთი მხრივ, ვენა აკეთებს იმას, რის გაკეთებასაც განაცხადის შეტანისას დაგვპირდა, ხოლო მეორე მხრივ, ჩვენ გვაქვს რამდენიმე ფორმატი, რომელიც „დემოკრატიის წლის“, როგორც ჩვენ მას ვუწოდებთ, განმავლობაში ქალაქებში შემოგვაქვს.
მაგალითად, ჩვენ ვაწყობთ მერების კონფერენციას. ვიწვევთ წარმომადგენლებს რეგიონებიდან და ყველა იმ ქალაქიდან, რომელმაც ტიტულისთვის განაცხადი შეიტანა. ასევე, გვაქვს ფორმატი სახელწოდებით „სიმართლე, ტყუილი და დემოკრატია“, რომელიც სწორედ ახლა, ამ შაბათ-კვირას, ვენაში იმართება.
და იმართება ვიდეო თამაშების დეველოპერების „გეიმ ჯემი“, სადაც ისინი საცდელ თამაშებზე მუშაობენ, რომლებშიც ადამიანებს შეუძლიათ სათამაშო ფორმით შეეხონ ყალბი ამბების საკითხს. ისინი ამ თამაშებს ერთი შაბათ-კვირის განმავლობაში ქმნიან, შემდეგ კი ჩვენ მათ პროფესიონალ თამაშების დეველოპერებს გადავცემთ და ვთხოვთ, გადახედონ. ეს ის არის, რაც უკვე ძალიან წარმატებით გავაკეთეთ ბარსელონაში, ახლა კი ვენაშიც ვაკეთებთ და ეს მზარდი პროცესია.
და ჩვენი ფორმატებიდან ყველაზე დიდია „ინოვაცია პოლიტიკაში“ ჯილდოები, რომელიც უკვე ვახსენე. იქ გვაქვს კატეგორია, სახელწოდებით „დემოკრატიის ტექნოლოგიები“. თქვენ ხედავთ, რომ ამ სფეროში ამჟამად ბევრი რამ ხდება იმ შესაძლებლობების თვალსაზრისით, თუ როგორ უნდა შემცირდეს სოციალური მედიის გავლენა, როგორ დავრწმუნდეთ, რომ რასაც ხედავთ, არის ის, რასაც იღებთ, და რომ ეს არ არის ყალბი ამბები, ერთგვარი რედაქტირებული კონტენტი ან მსგავსი რამ.
გულწრფელად რომ ვთქვა, ვფიქრობ, ჩვენი უმთავრესი მტერი სოციალური მედიაა, დიდი სოციალური მედია კომპანიები. და ვფიქრობ, ჩვენ ისინი მკაცრად უნდა დავარეგულიროთ.
ვფიქრობ, ჩვენ ასევე უბრალოდ უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთთან საუბარი... და ცხოვრებაში განსხვავებების მიღება გიწევს. თუ ასე არ მოიქცევი, ჩვენ ყველა ერთმანეთს დავხოცავთ. ამიტომ ვფიქრობ, რომ დემოკრატიაც სწორედ ეს არის.
და კიდევ, ვფიქრობ, ჩვენ ასევე უბრალოდ უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთთან საუბარი. ვფიქრობ, ადამიანები ისე კარგად ვეღარ იღებენ განსხვავებულობას. და ცხოვრებაში განსხვავებების მიღება გიწევს. თუ ასე არ მოიქცევი, ჩვენ ყველა ერთმანეთს დავხოცავთ. ამიტომ ვფიქრობ, რომ დემოკრატიაც სწორედ ეს არის.
აკ: თქვენ მრავალი წლის განმავლობაში მუშაობდით ევროპის მასშტაბით. ამ გამოცდილებაზე დაყრდნობით, რა როლს ხედავთ მცირე სახელმწიფოებისთვის ან რეგიონებისთვის, როგორიცაა კავკასია, ფართო ევროპულ დემოკრატიულ ლანდშაფტში?
ჰკ: მე ამ რეგიონის ექსპერტი არ ვარ. მაგრამ მე დარწმუნებული ვარ, განსაკუთრებით იმის გათვალისწინებით, რომ ავსტრიის ზომის ქვეყნიდან ვარ. (სხვათა შორის, საგარეო საქმეთა სამინისტროში გვასწავლიდნენ, რომ არ უნდა გვეთქვა „პატარა ქვეყანა, როგორიც ავსტრიაა“. ჩვენ გვასწავლეს, რომ ვთქვათ „ავსტრიის ზომის ქვეყანა“. იქნებ ქართველებმაც იგივე გააკეთონ.) ჩვენ უნდა გავაცნობიეროთ, რომ ევროპის ქვეყნების უმეტესობა გარკვეულწილად ჩვენ გვგავს. ისინი არ არიან დიდები. ჩვენ არ ვეკუთვნით დიდ ხუთეულს. მაგრამ ჩვენ ვქმნით ევროპას. ჩვენ ვქმნით ამ თავსატეხს, რომელიც ძალიან განსხვავებული სახელმწიფოებისა და ეთნოსებისგან შედგება.
და მე მჯერა, რომ ჩვენ ნამდვილად შეგვიძლია დიდი წვლილის შეტანა. მაგალითად, ევროპის საბჭოს რომ შევხედოთ, ის შინაარსი, რომელიც იქ იქმნება, ის მმართველი კანონები, რომლებიც იქ ბოლო 50 წლის განმავლობაში შემუშავდა, ეს უაღრესად მნიშვნელოვანია.
და მნიშვნელოვანია, რომ საქართველო ამის ნაწილია. მნიშვნელოვანია, რომ ავსტრიაც ამის ნაწილია. ეს უფრო მეტია, ვიდრე უბრალოდ ევროკავშირი.
მაგრამ არსებობს ასევე ევროკავშირი. ვფიქრობ, ევროკავშირი ამ ყველაფრის კრისტალიზაციის ფაქტორია. იმედი მაქვს, ჩემი ქვეყანა ევროპის გაერთიანებაში თავის წვლილს შეიტანს, და ვფიქრობ, ეს ასევე საქართველოსა და ზოგადად კავკასიის ინტერესებშია.
განსაკუთრებით ამ ქვეყანას, მე მჯერა. ახლა საქართველოსთვის გაწევრიანების შესაძლებლობის ფანჯარაა. და მე დროს არ დავკარგავდი. შეხედეთ ბალკანეთს. მე ბალკანეთში ბევრი მიმუშავია. ბევრი ბალკანური სახელმწიფო ახლა შესანიშნავად ართმევს თავს მოლაპარაკებების გახსნას. და ისინი 2030 წელს გაწევრიანდებიან.
და შემდეგ არის უკრაინა. და ვნახავთ, მაგრამ ვფიქრობ, რომ ესეც მოხდება. ასე რომ, უბრალოდ იმედი მაქვს, რომ საქართველო მატარებელს არ ჩამორჩება.
აკ: დაბოლოს, რადგან საქართველოს სტუმრობთ, გაქვთ თუ არა რაიმე მოსაზრება ან რჩევა კონკრეტულად ჩვენი ქვეყნისთვის ან ზოგადად კავკასიისთვის? თუ გაქვთ, სიტყვა თქვენია.
ჰკ: მაქვს, რადგან ძალიან მომეწონა ის, რაც ვნახე. მომეწონა ხალხი. ვფიქრობ, ხალხი უაღრესად მეგობრული და უცხოელების მიმართაც ძალიან გახსნილია. მომეწონა შესანიშნავი პეიზაჟი, რომელიც ვნახე. ასევე, ძალიან დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა, მაგალითად, იმ ფაქტმა, რომ ყოველდღიური კორუფცია საკმაოდ დაბალი ჩანს.
და რადგან სამხრეთ-აღმოსავლეთ ევროპის სხვა რეგიონებშიც ვარ ნამყოფი, უნდა ვთქვა, რომ ეს საკმაოდ საინტერესო ფენომენია. ამავე დროს, ჩვენ ყველანი ვკითხულობთ ახალ ამბებს და ვიცით „უცხოელი აგენტების შესახებ“ კანონის თაობაზე.
მე ღრმად ვარ დარწმუნებული, რომ დემოკრატიული სივრცის შევიწროება ნიშნავს იმას, რომ თქვენი ქვეყნის ეს უპირატესობა საფრთხის ქვეშ დადგება. რადგან როდესაც ნაკლებია დემოკრატია, ნაკლებია კონტროლი. როდესაც ნაკლებია კონტროლი, ჩვენ ვიცით, რაც მოხდება.
ასე რომ, ძალიან დიდი იმედი მაქვს, რომ ეს ქვეყანა სწორი მიმართულებით წავა. და ვფიქრობ, რომ აქ უდიდესი პოტენციალია. ნამდვილად, ნამდვილად შთაბეჭდილების ქვეშ ვარ იმით, რაც ვნახე.
აკ: ბატონო კარლ, დიდი მადლობა. იმედი გვაქვს, კვლავ გიხილავთ.
ჰკ: დიდი მადლობა. ყოველთვის სიამოვნებით. ძალიან მოხარული ვარ, რომ თქვენთან ვიმყოფები. კავკასიურ ჟურნალს დიდ მხარდაჭერასა და წარმატებას ვუსურვებ.
და მე მჯერა, რომ ჩვენ ნამდვილად შეგვიძლია დიდი წვლილის შეტანა. მაგალითად, ევროპის საბჭოს რომ შევხედოთ, ის შინაარსი, რომელიც იქ იქმნება, ის მმართველი კანონები, რომლებიც იქ ბოლო 50 წლის განმავლობაში შემუშავდა, ეს უაღრესად მნიშვნელოვანია.
და მნიშვნელოვანია, რომ საქართველო ამის ნაწილია. მნიშვნელოვანია, რომ ავსტრიაც ამის ნაწილია. ეს უფრო მეტია, ვიდრე უბრალოდ ევროკავშირი.
ახლა საქართველოსთვის გაწევრიანების შესაძლებლობის ფანჯარაა. და მე დროს არ დავკარგავდი. შეხედეთ ბალკანეთს.
განსაკუთრებით ამ ქვეყანას, მე მჯერა. ახლა საქართველოსთვის გაწევრიანების შესაძლებლობის ფანჯარაა. და მე დროს არ დავკარგავდი. შეხედეთ ბალკანეთს. მე ბალკანეთში ბევრი მიმუშავია. ბევრი ბალკანური სახელმწიფო ახლა შესანიშნავად ართმევს თავს მოლაპარაკებების გახსნას. და ისინი 2030 წელს გაწევრიანდებიან.
და შემდეგ არის უკრაინა. და ვნახავთ, მაგრამ ვფიქრობ, რომ ესეც მოხდება. ასე რომ, უბრალოდ იმედი მაქვს, რომ საქართველო მატარებელს არ ჩამორჩება.
აკ: დაბოლოს, რადგან საქართველოს სტუმრობთ, გაქვთ თუ არა რაიმე მოსაზრება ან რჩევა კონკრეტულად ჩვენი ქვეყნისთვის ან ზოგადად კავკასიისთვის? თუ გაქვთ, სიტყვა თქვენია.
უბრალოდ იმედი მაქვს, რომ საქართველო მატარებელს არ ჩამორჩება.
და რადგან სამხრეთ-აღმოსავლეთ ევროპის სხვა რეგიონებშიც ვარ ნამყოფი, უნდა ვთქვა, რომ ეს საკმაოდ საინტერესო ფენომენია. ამავე დროს, ჩვენ ყველანი ვკითხულობთ ახალ ამბებს და ვიცით „უცხოელი აგენტების შესახებ“ კანონის თაობაზე.
მე ღრმად ვარ დარწმუნებული, რომ დემოკრატიული სივრცის შევიწროება ნიშნავს იმას, რომ თქვენი ქვეყნის ეს უპირატესობა საფრთხის ქვეშ დადგება. რადგან როდესაც ნაკლებია დემოკრატია, ნაკლებია კონტროლი. როდესაც ნაკლებია კონტროლი, ჩვენ ვიცით, რაც მოხდება.
ასე რომ, ძალიან დიდი იმედი მაქვს, რომ ეს ქვეყანა სწორი მიმართულებით წავა. და ვფიქრობ, რომ აქ უდიდესი პოტენციალია. ნამდვილად, ნამდვილად შთაბეჭდილების ქვეშ ვარ იმით, რაც ვნახე.
აკ: ბატონო კარლ, დიდი მადლობა. იმედი გვაქვს, კვლავ გიხილავთ.
ჰკ: დიდი მადლობა. ყოველთვის სიამოვნებით. ძალიან მოხარული ვარ, რომ თქვენთან ვიმყოფები. კავკასიურ ჟურნალს დიდ მხარდაჭერასა და წარმატებას ვუსურვებ.
Read or watch the English language version here.
