▶ In English: ინგლისური ვერსია წაიკითხეთ აქ.
ის ორგანიზაციებიც კი, რომლებიც, როგორც წესი, არ უკავშირდება პოლიტიკურ ლობირებას, ასეთებია სამედიცინო, კულტურული, გარემოსდაცვითი და ძაღლების თავშესაფრები, დაუცველები ხდებიან თუ ისინი დამოკიდებულნი იქნებიან უცხოურ დაფინანსებაზე. მაგრამ კანონის კიდევ ერთხელ კრიტიკის ნაცვლად, პრობლემის არსს გადავხედოთ - რატომ არიან ისინი ყველა უცხოურ დაფინანსებაზე დამოკიდებული? რა სჭირს ქართულ არაკომერციულ სექტორს, რომ ის დიდწილად უნდა დაეყრდნოს უცხოური ორგანიზაციების გრანტებს? მაშ რა უნდა გავაკეთოთ პრაქტიკულად?
სამოქალაქო საზოგადოების ორგანიზაციების უმეტესობა სიამოვნებით იცხოვრებდა უცხოური გრანტების გარეშე, რომ შესძლებოდათ ადგილობრივი დაფინანსების უზრუნველყოფა.
პასუხი მარტივია. სამოქალაქო საზოგადოების ორგანიზაციების უმეტესობა სიამოვნებით იცხოვრებდა უცხოური გრანტების გარეშე, რომ შესძლებოდათ ადგილობრივი დაფინანსების უზრუნველყოფა. მაგრამ ორგანიზაციები იძულებულნი არიან მოიძიონ გრანტები უცხოური წყაროებიდან. ეს მიგვიყვანს მთავარ კითხვამდე: სად არიან ადგილობრივი ქართველი დონორები?
პასუხი ამჯერადაც მარტივია: საქართველოში არ არსებობს კანონები, რომლებიც კომპანიებს ან ფიზიკურ პირებს წაახალისებს შემოწირულობისკენ.
პასუხი ამჯერადაც მარტივია: საქართველოში არ არსებობს კანონები, რომლებიც კომპანიებს ან ფიზიკურ პირებს წაახალისებს შემოწირულობისკენ.
